jueves, 17 de diciembre de 2009

Criando galiñas na casa

 Presentación
Moitos dos nosos veciños crian galiñas e polos nas suas casas para a obtención de ovos e carne mellorando a calidade dos alimentos e aforrando os cartos que significaria compralos, esto tampouco e de todo certo xa que o feito de ter que atendelos supón un traballo adicional e un gasto na compra para a súa alimentación. O importante de todo isto é que a calidade dos productos será suprema, e que da súa degustación vamos a obter sabores e textura os cales nos productos comprados nun existen.
Vamos a nomear unha serie de medidas coas cales poderemos mellor o rendemento dos nosos animais . Esta información foi adquirida dunha recopilación de artigos e das vivencias propias do noso criadeiro.
Cando rematemola letura deste artigo poderemos sacar tres conclusións coas cales cun vo mañexo teremos garantido un 80% do éxito.

  1. INTRODUCIÓN.
A cría caseira de galiñas
       2.  O GALIÑEIRO.
Tipo de aves
O inicio da cría das aves
Época para iniciar a cría das aves
       3.    A PRODUCIÓN DE OVOS E POLIÑOS.
A producción de ovos
A producción de polos
O coidado dos polos
      4.       NUTRICIÓN E ALIMENTACIÓN.
O aprobeitamento dos alimentos
Requerimentos nutricionais das aves
Tipos de alimento
Formas de alimentación
Racións alimenticias prácticas
       5.     CONSTRUCIÓN E IMPLEMENTOS.
Criterios xerais.
Elementos do galiñeiro
Implementos
      6.   ENFERMIDADES.
      7. TAREFAS DIARIAS E EVENTUAIS.

 1. INTRODUCION.
 A cría caseira de galiñas
As galiñas crecen e multiplicanse moi facil. A súa cría non demanda moitos custos de inversión, de mantemento nin de espazo e presenta unha boa alternativa para a producción familiar, rápida e permanente, de alimentos de orixen animal (ovos e carne).
Para que poidamos obter todos os beneficios que as nosas aves nos poden dar, debemos proporcionarlles coidados, alimentación, sanidade e aloxamento adecuados. So deste xeito estaremos garantindo o éxito da nosa crianza.

2. O GALIÑEIRO.
Podemos criar varios tipos de galiñas:
a) Productoras de ovos.
Son animais especializados na producción de ovos e xeralmente explotanse en planteis industrais. Son aves que non soportan as inclemencias climatolóxicas desfavorabeis; teñen un temperamento moi nervoso e non son apropiadas para a producción de polos. As caracteristicas máis desfaborables para a cría caseira de estos animais e que son moi esixentes na súa alimentación, polo que teñen que consumir moito alimento concentrado (pensos) de non ser así, a súa producción verase mermada. Requiren duns rigurosos coidados sanitarios xa que enferman con moita facilidade.
 b)Productoras de carne.
Son razas especiais para a producción de polos para consumo. Estos polos teñen a caracteristica de producir moita carne en moi pouco tempo. O igual que as aves de producción de ovos, tamén son moi esixentes na súa alimentación e coidados sanitarios.
 c)Productoras de ovos e carne.
Son aves especializadas en producir abundante carne e ovos a vez. Adaptanse mio ben os diferentes climas. As galiñas son moi boas poñedoras, e os polos crecen bastante rápido adquirindo abundante carne. Son aves de temperamento dócil e bastantes resistentes as enfermidades. Poderiamos englobar dentro deste grupo as nosas fermosas PITAS DE MOS.
 Como iniciar a cría de galiñas.
O primeiro que debemos decidir é o que nos interesa producir, ovos, carne ou ambolos dous productos.
As explotacións especializadas en aves de postura ou carne e moi rigurosa na alimentación, sanidade e manexo polo que e preciso adicarlle tempo e recursos, de non ser así, sería un fracaso.
As galiñas para a producción de ovos e carne, productos moi ricos en proteinas, son menos esixentes que as anteriores. Son exemplares que soportan mellor as condicións ambientais adversas, son máis fáciles de manexar e son máis resistentes as enfermidades.
 Época para iniciala cría de galiñas.
A mellor época e a primaveira, existe unha temperatura ambiental e humidade, polo cal disminue a posibilidade de enfermidades e logrando que as aves se adapten máis fácil. Ademais e posible faer unha selección dos exemplares xa que están na mellor época de postura.

3. A PRODUCIÓN DE OVOS E POLIÑOS.
Producción de ovos.
As femias teñen os seus organos sexuais compostos por un ovario e o oviducto.O ovario posue pequenas e innumerables unidades chamadas óvulos, os que a partires do 5º a o 6º mes de idade inician a maduración un a un. Diarimente ou cada dous ou tres días termina a súa maduración us destos óvulos ( a xema do futuro ovo ) e sae hacia o oviducto o canal a través do cal se incorpora a clara e a cascara, completandose o ovo e expulsase a través do cu.
As polas inician a súa postura a partires do 5º ou 6º mes de idade, e despois do 8º a o 10º mes, poden por un ovo diario.
Primaveira-veran e a época na que as galiñas poñen maior cantidade de ovos polas horas de luz, precisan de entre 14 e 15 horas de luz diarias para que se desarroien os seus ovulos se produzcan ovos. Nos mese de inverno, a postura disminue pola falta de horas de luz. Por esta razón, nos grandes galiñeiros, axudanse da luz artificial.
Para que as galiñas produzan moitos ovos, e esencial mantelas sans, ben alimentadas e en boas construccións.
Todos este proceso de producción de ovos e independiente da presenza do galo, non se precisa do macho para que as galiñas poñan ovos, a función do galo e fecundala galiña para que dos ovos nados nazan poliños.
 Producción de pitiños.
Como xa comentamos anteriormente, para producir pitiños, os ovos han de estar fecundados, o galo ha de estar no mesmo recinto que as galiñas, un mínimos de 10 a 15 femias por macho.
Os organos sexuais dos machos está formados polos testículos e unha pequena papila ubicada na cloaca que utiliza como órgano copulador.
O preriodo de incubación dun ovo de galiña ha de ser 21 días, a incubación pode faerse de duas formas, natural ( con galiñas chocas ) ou artificial (incubadora).
Os ovos para ser incubados han de ter menos de 12 días dende a súa posta e estar nunhas condicións de limpeza e temperatura optimas.
Hoxe en día e moi dificil de ver unha galiña choca coma se vía antigamente, hay un pequeño truco para tentar que as galiñas choquen,este e o seguinte, no niño onde acostuman a por as pitas
colocamos de 4 a 6 ovos ( estes poden ser artificiais ) de continuo e posiblemente algún dos exemplares tentará deitarse neles para incubalos.
No intre en que esto ocurra, pola noite, cambiaremos os ovos artificiais por ovos naturais fecundados.
Antigamente lembro que tanto miña nai como miña avoa, cando tiñan na casa unha galiña ou unha kika con pitiños pequenos, mercaban mais exemplares para imcorporalos a prole, sempre de noite para que a nai non se decatase e non oubese rechazos. Lembro que as veces había que afastar algún pequeno, pero en liñas xerais si funcionaba.

4. NUTRICIÓN E ALIMENTACIÓN DAS GALIÑAS.
A alimentación é, sen dúbida, un dos aspectos máis importantes na cria de todalas aves en xeral. As aves, como o resto dos animais, necesitan unha alimentación equilibrada, é dicir, que conteña todos os nutrientes necesarios para que se desenvolvan e crezan sas, en forma rápida e produzan carne e ovos.
Requirimentos nutricionais das aves
As aves, para crecer sas, vigorosas e ser produtivas, necesitan tres tipos de nutrintes:
1)Proteínas. Este nutriente é fundamental para o desenvolvemento do corpo e favorece o crecemento dos músculos (carne). Por tanto, os animais en crecemento e en engorde necesitarán unha alimentación rica en proteínas.
2)Carbohidratos e graxas (Enerxía). Estes nutrientes producen enerxía e, xunto ás proteínas, permiten satisfacer as funcións vitais e produtivas de carne e ovos.
 3)Minerais e Vitaminas. Son os elementos nutritivos que axudan e complementan aos nutrientes para que as funcións de mantención e produción desenvólvanse. Ademais, algúns minerais como o Calcio e o Fósforo, permítenlle ás aves ter ósos sólidos, fortes e producir ovos sen defectos. O conxunto de vitaminas axuda a previr enfermidades.
 A alimentación que lle deamos ás aves debe conter, necesariamente auga, alimentos que acheguen proteínas, enerxía, minerais e vitaminas.
De non ser así, os animais crecerán pouco, producirán pouca carne e ovos e moitos enfermarán e morrerán.
Existen diferentes tipos de alimentos: uns ricos en enerxía, outros en proteínas e algúns que posúen minerais e vitaminas.
Tipos de alimentos
 A. Alimentos Enerxéticos
A 1. Grans
 Millo: É un excelente alimento enerxético. É pobre en proteínas, calcio e fósforo. Millos amarelos achegan colorantes para o ovo e pel das aves.
 Cebada: É similar ao millo en enerxía, polo que pode remplazar na ración. Tamén é pobre en proteínas, calcio e fósforo. Non ten limites de incorporación na ración.
Avena: Alimento moi apetecido polas aves polo seu considerable contido en graxa. Ten un pouco menos de enerxía que o millo e a cebada. Só se debe incorporar nun 15% na ración alimenticia (150g. por cada 1 Kg. de ración) xa que ten moita fibra e dificulta a súa mestura con outros alimentos.
 Trigo: Alimento de excelente calidade moi similar ao millo no seu contido de enerxía, achega fósforo e algunhas vitaminas. Débese dar a comer chancado, xa que moído moi fino provoca lesións no pico das aves.
 B 2. Orixe animal
 Fariña de Peixe: Aporte de proteínas de moi boa calidade. É o alimento proteico máis completo, e tamén ten calcio, fósforo e algunhas vitaminas. Non se pode incorporar máis aló de 15% na ración, xa que provoca úlceras e hemorraxias dixestivas.
 Fariña de carne e ósos: Moi rico en proteínas, calcio e fósforo. Incorpórase máximo nun 10%.
 Fariña de subproductos de matadoiros de aves: En polas e pitos en engorde, non ten limitacións de incorporación.
C. Alimentos que achegan minerais e vitaminas
Forraxe verde e pastos: As galiñas non son aves boas para consumir forraxe, dado que non poden aproveitar este alimento tan eficientemente como os gansos, as vacas, ovellas, etc. Con todo, sempre pastorean un pouco. A forraxe verde achega proteínas, minerais e vitaminas. A medida que madura vaise tornando máis fibroso, menos apetitoso para os animais e menos nutritivo. Por tanto, a forraxe débese dar a comer o máis tenro posible.
 Cunchilla: É un suplemento alimenticio rico en calcio. Outra alternativa para achegar calcio na dieta son as cascas de ovo moídas. O calcio é un mineral que sempre debe estar na alimentación dos animais.
Sal común: Achega cloro e sodio. Sempre se debe incorporar na ración en cantidade de 0,5% (5g. por cada 1 Kg. de ración).
 D. Auga

As aves teñen que beber moito para dixerir os alimentos. Sempre deben ter auga limpa e fresca á súa disposición. Unha galiña pode beber até ¼ litro ao día; si fai moita calor chegará a tomar case ½ litro. Por tanto:
constrúa bebedoiros o suficientemente grandes como para que poidan beber todas as galiñas á vez.
Xamais deixe que se sequen os bebedoiros.
A auga debe estar sempre limpa, si se ensucia débese cambiar. A auga sucia transmite moitas enfermidades ás aves.
 Formas de Alimentación
 A compra de alimento comercial é o sistema máis simple de alimentar ás aves. Existen alimentos concentrados específicos para cada idade e estado funcional (postura, engorda, reprodutoras, etc). Cando se alimenta con estes concentrados non necesitamos incorporar outros alimentos, xa que veñen preparados con todos os nutrientes necesarios. O maior inconvinte deste sistema de alimentación é o seu alto custo, especialmente visible en explotacións pequenas, onde mesmo moitas veces, resulta máis caro alimentar ás aves que comprar ovos ou carne no mercado.
 Outra forma de alimentación, máis apropiada para as explotacións caseiras de aves, é producir a maioría dos alimentos necesarios para facer unha dieta equilibrada e comprar soamente os que non se poidan producir. No posible, deberase producir millo ou algún outro gran rico en enerxía, dado que esta constitúe o elemento máis importante dentro da ración.
 Un complemento para este sistema, é o achegue de forraxe verde. Para iso, as aves poden dispor dun pasto ou levarlles pasto ao galiñeiro, para que desta forma dispoñan de proteínas, minerais e vitaminas. O pasto non pode constituír a única fonte de alimentación.

5. CONSTRUCIÓNS E IMPLEMENTOS
 Criterios xerais
A localización do galiñeiro debe permitir o ingreso do sol. Desta maneira as aves aproveitan a luz do día que necesitan para vivir e o piso mantense seco, sen humidade. A parte exposta ao sol debe estar orientada cara o norte.
 A localización con respecto aos ventos dominantes é de vital importancia, dado que estes e as correntes de aire arrefrían os animais e predisponen á aparición de enfermidades. Os cabezales ou costados do galiñeiro que enfronten os ventos deben estar pechados.
 Débese evitar a humidade xa que esta cría xermes e contaminación. A humidade é a peor inimiga das aves.
 A temperatura no interior do galiñeiro debe fluctuar entre os 20 e 22 C. Tanto o frío como a calor excesiva son moi prexudiciais para as aves.
 O galiñeiro ten que estar situado onde non se alague de auga (especialmente no inverno). Por isto evite construílo en lugares baixos con mal drenaxe.
 As construcións deben permitir o fácil acceso a os animais.

6. ENFERMIDADES DAS GALIÑAS
 Cunha alimentación equilibrada, aloxamento apropiados e coidados propios dunha boa cria, os problemas de saúde reduciranse ao mínimo. Ademais, para ter un bo estado sanitario nos animais debemos pór a atención nalgunhas prácticas de rutina, tales como:
1.Manexos Xerais
Proporcionar diariamente auga e alimentos limpos.
Non pór moitas aves xuntas.
Evitar as correntes de aire, a humidade, o exceso de frío e de calor.
Non criar galiñas xunto con patos nin pavos, posto que as enfermidades destes últimos transmítense ás galiñas.
 Non cambiar bruscamente un alimento por outro. Sempre o cambio de alimentación debe ser gradual para evitar a presentación de diarreas.
 Non incorporar animais novos en forma repentina, dado que os animais se intranquilizan, baixan a postura, poden pelexarse e facerse dano.
 2.Manexos Sanitarios e Hixiénicos
 Todos os animais débense vacinar contra dúas enfermidades frecuentes; New Castle e Bronquite infecciosa.
 Cada catro meses se debe desparasitar a todos os animais, para mantelos libres dos vermes que frecuentemente habitan nos intestinos.
 Cada dous ou tres meses, hai que renovar a cama dos galiñeiros.
 Periodicamente hai que lavar os comederos e os bebedoiros para impedir o desenvolvemento de xermes. Xamais descoide a limpeza.
 Cada vez que se renova a cama temos que limpar cunha escobilla de aceiro e desinfectar o interior do galiñeiro.
 Os animais mortos deben queimarse para que os microbios non queden no terreo e non se enfermen os demais.
 h) Piollos e Pulgas
Son moi frecuentes nos galiñeiro caseiros. Os piollos mastican a pel provocando intensa picazón, intranquilidade e caída de plumas. As pulgas, en cambio, chupan o sangue e debilitan ás súas vítimas. As pulgas transmítense ao home. O tratamento realízase cunha aplicación de pos específicos contra estes parásitos. É necesario espolvorear todo o corpo, fregando o produto sobre el. Xeralmente cunha aplicación será suficiente. Unha práctica alternativa ou complementaria a esta, é dispor dun caixón (1 m2 e unha altura de 25 a 30 cms.) que conteña area mesturada con contido dospos. Desta maneira, as aves se revolcarán para limparse e, á vez, protexeranse contra estes inimigos.
 i) Canibalismo ou Picaje
 As aves se picotean unhas a outras, mesmo chegan a matarse. A causa desta agresividade é múltiple: falta de espazo, de comedeiros e bebedeiros, sobrepoblación de animais, exceso de frío ou de calor, introdución de novas aves, falta de alimentos fibrosos (por exemplo pasto). Este hábito elimínase evitando os factores antes sinalados ou pondo un pouco de sal común na auga durante 4 ou 5 días. Tamén é recomendable escurecer o galiñeiro ou pór cortinas ou cartóns pintados de cores fortes, como o vermello. Tense que tratar aos animais feridos, xa que as feridas estimulan este vicio. Ademais, hai que pór algún colorante na zona afectada, como azul de metileno, alcatrán vexetal, etc.
j) Galiñas que comen os seus ovos.
Pódese producir ao non recoller a tempo os ovos, por deficiencia de minerais, falta de niños adecuados ou por algunha outra falla no manexo das aves. Basta que unha galiña empece a comer os seus ovos para que as outras a imiten. Para eliminar este costume ille durante algúns días ás aves que presentan este vicio e poña atención no manexo que fai do seu galiñeiro: si os niños son suficientes e adecuados; si a alimentación está equilibrada, etc.
 k) Deficiencia de Minerais e Vitaminas
 Os baixos achegues de calcio, fósforo e algunhas vitaminas (na dieta), causan deformación das patas, ósos fráxiles e coxeiras. Ademais, os animais teñen mal emplume e as ás levanas caídas, dando o aspecto dun animal encorvado. A prevención consiste en proporcionar unha alimentación equilibrada que inclúa alimentos ricos en minerais e vitaminas, por exemplo pasto tenro, a conchilla, casca de ovo moída ou incorporar na ración mesturas comerciais de vitaminas e minerais.
 Tratamentos
 Desinfectantes para Galpóns e construcións
 Cal viva (leitada de cal): 2-3 Kg. de cal disoltos en 10 litros de auga.
 Sulfato de Cobre. 50 g. do produto diluídos en 10 litros de auga.
 Mestura composta de: Soda Cáustica 200 g., cal apagado 500g. e auga 10 litros.
 Hai que ter coidado na manipulación destes produtos, xa que moitos son cáusticos; evite que lle entren aos ollos e déixeos fora do alcance dos nenos.
 Para desinfectar o galiñeiro: sacar a cama; raspar e limpar ben o piso; espolvorear con cal e pór unha cama nova. Pintar as paredes e o teito cun dos produtos ou mesturas indicado anteriormente. Raspar os niños e perchas e pintar igual ca o teito e paredes. Limpar comedeiros e bebedeiros e desinfectalos con algún dos productos que podemos atopar no mercado aptos para este traballo.

  • ALIMENTACIÓN
  • SANIDADE
  • MANEXO
 Saudos coordias.

No hay comentarios:

Publicar un comentario